Als er een realistisch scenario was voor onderhandelingen met Poetin, zo dat vlg jaar niet weer hetzelfde zou gebeuren, dan moest dat natuurlijk. Maar zo is het niet en dus: pleiten voor onderhandelen + stoppen met wapenleveranties = dienstbaar aan Poetin
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data95750543-b6e376.jpg)
Het probleem is dat er momenteel zelfs geen realistisch scenario is voor vredesverdrag met bevriezing vd frontlijn (mochten de Oekraïners daartoe al bereid zijn). Gezien de retoriek van Poetin c.s. zal hij niet tevreden zijn voordat Oekr ingelijfd is.
Dus het hele probleem met pleiten voor vredesonderhandelingen nu en stoppen met wapenleveranties is dat het totaal afhankelijk is vd goede wil van Poetin om te praten en zich aan afspraken te houden. Waarop is dat vertrouwen gebaseerd?
En dan lijkt me geen andere conclusie mogelijk dat zulke pleidooien (a) cynisch zijn (in de zin van: laat ze het daar zelf maar uitzoeken), of (b) ideologisch (pro-Russisch/anti-Amerikaans), of (c) simpelweg dom/ongeïnformeerd/naïef/whishful thinking.
Er is daar geen vrede mogelijk totdat Poetin bereid is tot serieuze onderhandelingen. Dat is pijnlijk om te constateren, want geen mens wil oorlog, en wiens hart zou niet breken bij al dat leed? En nee, we willen liever ook geen wapenfabrikanten spekken enz. Natuurlijk niet. >
Maar de realiteit is dat Poetin alleen bereid zal zijn tot serieuze onderhandelingen wanneer hij niet anders kan. Dus wanneer hij intern verder onder druk komt te staan door grote verliezen, sancties, en te weinig vorderingen in deze oorlog tegen een soeverein buurland.
Er is dus maar 1 weg: Oekraïne steunen met alles wat we hebben, krachtig terugdreigen bij nucleaire dreigementen, en intussen duidelijke signalen blijven uitzenden dat er te allen tijde te praten valt. Er is geen scenario dat de vrede meer dient dan dit. Hoe bitter ook.
Slaat het daarbij bang om het hart? Mij wel. Het is een somber scenario. Maar als er rechtvaardige oorlogen bestaan, dan is het een verdedigingsoorlog als deze tegen een wrede vijand die zich aan geen verdrag stoort en eigen burgers onderdrukt.
En ook als u denkt dat er geen rechtvaardige oorlogen bestaan, dan nog zijn er oorlogen die minder onrechtvaardig zijn dan andere. Het punt is: als dit stopt door gebrek aan hulp, dan is het niet het einde van Poetins avonturen.
Zelfs als Oekraïne uiteindelijk verliest, dan nog is het de moeite waard om Poetin heel hard te laten voelen dat hij tegenover zeer vastberaden tegenstand staat - zelfs als hij geen NAVO-land aanvalt. Alleen zo blijven Estland, Polen, enz. veilig.
Ik vermoed dat dit ook een beweegreden is vd Amerikanen: laat Poetin merken hoeveel het kost om alleen al een stuk van Oekraïne te veroveren. Dan zal hij zich tweemaal bedenken voordat hij aan Polen enz. begint. Opnieuw: hier de tanden laten zien, dient vrede op langere termijn
Het enige alternatief is dit: nu Oekraïne laten verkrachten, Poetin dit verhaal laten verkopen als een overwinning op het hele westen, en wachten totdat hij aan het volgende land begint. Na een tussenperiode van mooie praatjes naar buiten en interne heropbouw vh leger.
Conclusie: er is op dit moment geen scenario dat de vrede meer dient dan vastbesloten steun aan Oekraïne, onderwijl altijd zoveel mogelijk de deur naar gesprekken met Rusland open houdend. Maar niet in plaats van, doch naast zoveel mogelijk steun.
